My dream came true

Hejoo!
Jak wiecie wczoraj (30 stycznia, piątek) byłam na występie kabaretu Smile i... spełniłam swoje marzenie! Jeeej! Było super i w tym poście mam zamiar wam to wszystko opisać.

A więc zacznijmy od tego że weszłam do MOKSiR'u. We drzwiach stała pani i  poprosiła nas o bilety. Ja oczywiście ucieszona, podałam jej bilet a ona urwała jego "magiczną" część dzięki której miałam prawo wejść na koncert.
Kiedy już zasiadłam na wyznaczonym miejscu pozostało nam 15 minut do występu. Z czego i tak chłopaki z występem spóźnili się o pięć minut...
 
Zaczęło się od tego że Andrzej wyszedł na scenę, aby przywitać się z publicznością. Zabawne jest nawet to że zapamiętałam taki szczegół jak kolory jego ubrania. A więc miał na sobie bodajże biały podkoszulek, brązową marynarkę i chyba niebieskie spodnie. Kiedy już Mierzejewski skończył mówić, na scenę wyszedł Paweł Szwajgier w roli Pana Stanisława. Pan Stasiu zaczął opowiadać śmieszne anegdotki, czasami nie miejące praktycznie w ogóle sensu, ale będące tak zabawne że już przez pięć minut występu od śmiania mnie szczęka bolała ! ;)

Smile zaczęło występ skeczem pt." Talent show".  Oczywiście śmiech na sali i słynna tabliczka "Sprzedam Opla".

Na występie było mnóstwo nowych skeczów. Najbardziej podobał mi się "Urząd skarbowy". Nawet nie wiedziałam że Andrzej jest tak wygimnastykowany! Hahaha ;D

Program ogółem dotyczy życia w małżeństwie. Andrzej, Michał i Paweł głównie skupili się na dalszych losach życia Bożeny i Marylina. Do gustu przypadł mi monolog Bożeny Manson (w jej rolę wcielił się Andrzej Mierzejewski).

No ale streszczę się trochę i opowiem co było po występie. A więc na koniec chłopki powiedzieli że na holu można z nimi zrobić zdjęcie i dostać autograf a także kupić ich płyty.
Tak więc kiedy już przyszli to wszyscy ustawili się w kolejce, najpierw po autografy. Wyjęłam swoją płytę i ustawiłam się w kolejce. Kiedy już doszłam do Michała, zapytałam "Czy można do zdjęcia?" a on odpowiedział mi dokładnie (i z powagą) "Tak, tylko zachwile bo tutaj narazie ten.." haha ;) byłam taka podjarana bo Kinio do mnie powiedział ale starałam się to jakoś ukryć. Popatrzyłam się na Andrzeja. On jest strasznie wysoki! Ma jakieś 2 metry wzrostu albo więcej! Tak więc spuściłam głowę, ponieważ jestem strasznie wstydliwa i nie byłam w stanie patrzeć się na niego... ;) Podeszłam do Pawła. Zawsze na niego mówię Paweł przystojniacha! ;)) hahah ;)
Ale wróćmy do  tematu. Paweł szybkim ruchem podpisał mi płytę i oddał przy tym uśmiechając się do mnie takim słodkim uśmiechem że na sercu poczułam taką lekkość. Wspaniałe przeżycie. Potem chłopaki robili z fanami zdjęcia. 

Jakiś pan z nimi żartował a potem ja wskoczyłam w ich objęcia (xD) i zrobiłam z nimi zdjęcie. Ogółem było zarombiście. Mam nadzieję że to był nie pierwszy i ostatni raz i że jeszcze kiedyś się ze smajlem zobaczę. :)